Адам ресурстарын тұрақты басқару тұжырымдамасы

Адам ресурстарын тұрақты басқару (Sustainable HRM) – бұл ғалымдар кәсіпорындардағы адам ресурстарын басқару жүйесінің жаһандық трансформациясына жауап ретінде ұсынған жаңа тұжырымдама. Тұжырымдама ұйымның экономикалық, әлеуметтік және экологиялық мақсаттарына жету үшін келешек ұрпақтың өз қажеттіліктерін қанағаттандыру мүмкіндігіне нұқсан келтірмей, адам ресурстарын тиімді пайдалануға бағытталған. Адам ресурстарын тұрақты басқару кәсіпорынның барлық маңызды мүдделі тараптарының – қызметкерлердің, ұйымның және қоғамның үйлесімді және ұзақ мерзімді дамуына бағытталған. Адам ресурстарын басқарудың бұл тәсілі, бүкіл әлемнің тұрақты дамуға көшуінің арқасында өзекті. Қызметкерлердің және ұзақ мерзімді даму стратегиясы бар компанияның дамуына деген көзқарас қанағаттану, адалдық, қызметкерлердің белсенділігі сияқты негізгі көрсеткіштерге оң әсер етеді және бұл көрсеткіштер өнімділіктің жоғарылауына және тұтастай алғанда компанияның дамуына әкеледі. Бұл мақаланың мақсаты – адам ресурстарын тұрақты басқару тұжырымдамасының мәнін ашу және тұжырымдаманың авторлық үлгісін жасау. Жұмыста барлық кезеңдегі Scopus деректер базасына негізделген әдебиеттерді шолу әдісі қолданылды. Жұмыстарды іріктеу Шидериг, Титце, Герстатт сияқты авторлардың әдісі бойынша үш кезеңде жүргізілді. Таңдалған еңбектер негізінде тұжырымдаманың шығуы мен дамуына талдау жасалып, анықтамалар беріліп, адам ресурстарын тұрақты басқару түсінігінің негізгі сипаттамалары мен үлгілері анықталып, жүйеленді, сонымен қатар тұжырымдаманың авторлық моделі ұсынылды. Зерттеу ұзақ мерзімді даму мақсаттарына жету үшін кәсіпорындарда теориялық және практикалық негіз бола алады

1. Kramar R. Beyond strategic human resource management: is sustainable human resource management the next approach? // The International Journal of Human Resources Management. 2014, no. 8, pp. 1069–1089.

2. Jabbour C., Santos F. The Central Role of Human Resource Management in the Search for Sustainable Organizations // The International Journal of Human Resource Management. 2008, no. 12, pp. 2133–2154.

3. Brundtland G. Report of the World Commission on Environment and Development: Our common future // United Nations General Assembly document A/42/427. 1987.

4. Thevanes N., Arulrajah A. The Relationships among Environmental Training, Environmental Attitude of Employee and Environmental Orientation of Organization // Proceedings of 3rd Jaffna University International Research Conference (JUICE). 2017, pp. 61–67.

5. Zaugg J., Blum A., Thom N. Sustainability in Human Resource Management // Evaluation Report. 2001.

6. Qodariah Akbar M., Mauluddin M. Effect of work engagement, job satisfaction, and organizational commitment to employee performance // International Journal of Recent Technology and Engineering. 2019, no. 8, pp. 815– 822.

7. Schiederig T., Tietze F., Herstatt C. Green innovation in technology and innovation management – an exploratory literature review // R&D Management. 2012, no. 2.

8. De Prins P., De Vos A., Van Beirendonck L., Segers J. Sustainable HRM for Sustainable Careers: Introducing the ‘Respect Openness Continuity (ROC) Model’ // Management Revue. 2015, no. 4, pp. 263–284.

9. Ehnert I. Sustainable Human Resource Management: A Conceptual and Exploratory Analysis from a Paradox Perspective // Contributions to Management Science. 2009.

10. Gollan P. Human resources, capabilities and sustainability // Sustainability: The corporate challenge of the 21st century. 2000, pp. 55–77.

11. Ehnert I., Parsa S., Roper I., Wagner M., Muller-Camen M. Reporting on sustainability and HRM: A comparative study of sustainability reporting practices by the world’s largest companies // The International Journal Human Resources Management. 2016, no. 1, pp. 88–108.

12. Genari D. Sustainable Human Resources Management practices and the impacts on organizational commitment // Journal of Business Management. 2022, no. 5, pp. 1–23.

13. Stahl G., Brewster C., Collings D., Hajro A. Enhancing the role of human resource management in corporate sustainability and social responsibility: A multi-stakeholder, multidimensional approach to HRM // Human Resource Management Review. 2020, no. 3.

14. Macke J., Genari D. Systematic literature review on sustainable human resource management // Journal of Cleaner Production. 2019, no. 208, pp. 806–815.

15. Stankevičiūtė Ž., Savanevičienė A. Raising the Curtain in People Management by Exploring How Sustainable HRM Translates to Practice: The Case of Lithuanian Organizations // Sustainability. 2018, no.10.

16. Voorde K., Paauwe J., Veldhoven M. Employee well-being and the HRM–organizational performance relationship: A review of quantitative studies // International Journal of Management Reviews. 2012, no. 14, pp. 391–407.

17. Cohen E., Taylor S., Muller-Camen M. HR’s role in corporate social responsibility and sustainability // Research Report SHRM Society. 2010.

18. Mazur B. Sustainable Human Resource Management and its Models // International Journal of Contemporary Management. 2017, no. 3, pp. 211–223.

19. Manzoor F., Wei L, Banyai T., Nurunnabi M., Subhan Q. An Examination of Sustainable HRM Practices on Job Performance: An Application of Training as a Moderator // Sustainability. 2019, no. 8.

20. Strenitzerova M., Achimsky K. Employee Satisfaction and Loyalty as a Part of Sustainable Human Resource Management in Postal Sector // Sustainability. 2019, no. 17.

21. Davidescu A., Apostu S., Paul A., Casuneanu I. Work Flexibility, Job Satisfaction, and Job Performance among Romanian Employees–Implications for Sustainable Human Resource Management // Sustainability. 2020, no. 12, pp. 60–86.

22. Milliman J. Leading-Edge Green Human Resource Practices: Vital Components to Advancing Environmental Sustainability // Environmental Quality Management. 2013, no. 2.

23. Gao S., Zhang J. Stakeholder engagement, social auditing and corporate sustainability // Business Process Management Journal. 2006, no. 6, pp. 722–740.

24. Mariappanadar S. Sustainable HRM: The synthesis effect of high performance work systems on organisational performance and employee harm // Asia-Pacific Journal of Business Administration. 2014, no. 3, pp. 206–224.

25. Pocztowski A. Sustainable Human Resource Management in the Theory and Practice // Journal of Management and Finance. 2016, no. 2/1, pp. 303–314.

26. Арзамасова Г., Эсаулова И. Green Human Resource Management – концепция управления человеческими ресурсами экологически ответственного бизнеса // Вестник НГУЭУ. – 2020. – № 2. – С. 42–43.

27. Opatha H., Arulrajah A. Green Human Resource Management: A Simplified General Reflections // International Business Research. 2015, no. 8, pp. 101–112.

28. Park L. EOR-Based HRM System and Organizational Ambidexterity // Academy of Management Proceedings. 2017, no.1.

29. Barrena-Martinez J., López-Fernández M., Romero-Fernández R. Socially responsible human resource policies and practices: Academic and professional validation // European Research on Management and Business Economics. 2017, no. 23, pp. 55–61.

30. Buciuniene I., Kazlauskaite R. The linkage between HRM, CSR and Performance Outcomes // Baltic Journal Management. 2012, no.1, pp. 5–24.