Кәсіпорынның ұйымдық тиімділігіндегі адам ресурстарын тұрақты басқарудың рөлі

Тұрақты даму жаһандық деңгейде де, жеке кәсіпорындар деңгейінде де стратегия құрудың маңызды бөлігіне айналды. Ресурстарды ұзақ мерзімді игеру, сақтау және молайту принципі тек жаһандық мәселелер тұрғысынан ғана емес, сонымен қатар жекелеген кәсіпорындардың дамуында да өзекті бола бастады. Адам ресурстарын басқару бөлімі кәсіпорындардың тұрақты дамуына қол жеткізуде үлкен рөл атқарады. Бұл өзара әрекеттестік адам ресурстарын тұрақты басқару тұжырымдамасының пайда болуымен жаңа мағынаға ие болады. Бұл мақалада адам ресурстарын тұрақты басқару тұжырымдамасы және кәсіпорынның ұйымдық тиімділігі талқыланады. Қойылған мақсаттарға уақытында қол жеткізу мүмкіндігі ретінде анықталатын ұйымдық тиімділік, кәсіпорындар жетуге ұмтылатын стратегиялық маңызды көрсеткіш болып табылады. Бұл жұмыстың мақсаты – кәсіпорынның ұйымдық тиімділігіне қол жеткізу құралы ретінде адам ресурстарын тұрақты басқару тұжырымдамасын зерттеу болып табылады. Бұл жұмыста тұжырымдаманың негізгі көрсеткіштері және де артықшылықтары берілген. Сонымен қатар адам ресурстарын тұрақты басқару тұжырымдаманы тәжірибеде жүзеге асырудағы негізгі кедергілер де сараланды. Контент-талдау нәтижелерін біріктіру арқылы адам ресурстарын тұрақты басқару тәжірибесін енгізу арқылы кәсіпорынның ұйымдық тиімділігіне қол жеткізу моделі құрастырылды. Бұл жұмыста автор Дж. Гарза-Рейес үлгісі бойынша әдебиеттерге жүйелі шолу әдісі қолданылды, барлық кезеңдегі Scopus және Science Direct деректер базасындағы жұмыстар қарастырылды. Бұл мақала адам ресурстарын тұрақты басқару тұжырымдаманы одан әрі теориялық зерттеу үшін де, кәсіпорындардың ұйымдық тиімділікке жету стратегиясын құруда практикалық қолдану үшін де пайдалы болуы мүмкін.

1. Chams N., Garcia-Blando J. On the importance of sustainable human resource management for the adoption of sustainable development goals // Resources Conservation and Recycling. 2019, no. 141(C), pp. 109–122.

2. Ehnert I. Paradox as a lens for theorizing sustainable HRM // Sustainability and Human Resource Management. 2014, pp. 247–271.

3. Kiron D., Kruschwitz N., Haanaes K., von Streng Velken I. Sustainability nears a tipping point // MIT Sloan Manage. 2012, no. 53(2), pp. 69–74.

4. Kramar R. Beyond strategic human resource management: is sustainable human resource management the next approach? // The International Journal of Human Resources Management. 2014, no. 8, pp. 1069–1089.

5. Garza-Reyes J.A. Lean and green-a systematic review of the state of the art literature // Journal of Cleaner Production. 2015, no. 102(1), pp. 18–29.

6. Mazur B., Walczyna A. Bridging Sustainable Human Resource Management and Corporate Sustainability// Sustainability. 2018, no. 12, pp. 119–143.

7. Stankevičiūtė Ž., Savanevičienė A. Raising the Curtain in People Management by Exploring How Sustainable HRM Translates to Practice: The Case of Lithuanian Organizations // Sustainability. 2018, no. 10 (12), pp. 1–23.

8. Ehnert I. Sustainable Human Resource Management: A Conceptual and Exploratory Analysis from a Paradox Perspective // Contributions to Management Science. 2009, no. 1, pp. 147–170.

9. Renwick D., Redman T., Maguire S. Green human resource management: a review and research agenda // International Journal of Management Reviews. 2013, no. 15(1), pp. 1–14.

10. Aust I., Matthews B., Muller-Camen M. Common good HRM: A paradigm shift in sustainable HRM // Human Resource Management Review. 2020, no. 30, pp. 100705–100705.

11. Jarlstrom M., Saru E., Viitasaari M., Akrivou K. Integrating ‘common good’ authenticity for sustainable human resource management reporting // German Journal of Human Resources Management. 2024, no. 38(2), pp. 159–182.

12. Daft R. Organization Theory and Design // South-Western Cengage Learning. 2010, no. 1, pp. 113–137.

13. Robbins S. Organizational theory: Structure, design and applications // Prentice-Hall of India Private Limited. 2001, no. 1, pp. 241–263.

14. Balduck A., Buelens M. A two-level competing values approach to measure nonprofit organizational effectiveness // Working Papers of Faculty of Economics and Business Administration. 2008, 08(510), pp. 3–34.

15. Barney J. Firm resources and sustained competitive advantage // Journal of Management. 1991, no. 17(1), pp. 99–120.

16. Macey W., Schneider B. The meaning of employee engagement // Industrial and Organizational Psychology. 2008, no. 1(1), pp. 3–30.

17. Mokhber M., Vakilbashi A., Zamil N., Basiruddin R. Impact of entrepreneurial leadership on organization demand for innovation: Moderating role of employees’ innovative self-efficacy // International Review of Management and Marketing. 2016, no. 6(3), pp. 415–421.

18. Bakker A., Schaufeli W. Positive organizational behavior: engaged employees in flourishing organizations // Journal of Organizational Behavior. 2008, no. 29 (2), pp. 147–154.

19. Munoz-Pascual L., Galende J. Sustainable Human Resource Management and Organisational Performance: An Integrating Theoretical Framework for Future Research // Small Business International Review. 2020, no. 4(2), p. 281.

20. Hosseini S., Bagheri E., Imani M., Teomori H. The effect of human resource management practices on organisational effectiveness (case study: Isfahan Petrochemical Company) // International Journal of Business Excellence. 2018, no. 15(1), p. 114.

21. Hunitie M., Hamadneh S., Al-kharabsheh S., Alzoubi A., Abufares M., Al-Hawary S. The Mediating Role of Employee Engagement on the Relationship between Electronic Human Resource Management and Organizational Effectiveness // Information Sciences Letters. 2023, no. 3, pp. 1307– 1318.

22. Jerome N. Impact of sustainable human resource management and organizational performance // International Journal of Asian Social Science. 2013, no. 3(6), pp. 1287–1292.

23. Kumar A., Bhaskar P., Nadeem S., Tyagi M. Sustainability Adoption through Sustainable Human Resource Management: A Systematic Literature Review and Conceptual Framework // International Journal of Mathematical, Engineering and Management Sciences. 2020, no. 5(6).

24. Tooranloo H., Azadi M.H., Sayyahpoor A. Analyzing factors affecting implementation success of sustainable human resource management (SHRM) using a hybrid approach of FAHP and type-2 fuzzy DEMATEL // Journal of Cleaner Production. 2017, no. 162, pp. 1252–1265.

25. Nadeem S, Garza-Reyes J., Glanville D. The challenges of the circular economy // In Conway, E., & Byrne, D. (eds.) Contemporary Issues in Accounting. Palgrave Macmillan, Cham, Switzerland. 2018, pp. 37–60.

26. Mariappanadar S. Sustainable human resource strategy // International Journal of Social Economics. 2003, no. 30, pp. 906–923.

27. Branco M., Rodrigues L. Corporate Social Responsibility and Resource-Based Perspectives // Journal of Business Ethics. 2006, no. 69(2), pp. 111–132.

28. Guerci M., Longoni A., Luzzini D. Translating stakeholder pressures into environmental performance–the mediating role of green HRM practices // The International Journal of Human Resource Management. 2016, no. 27(2), pp. 262–289.

29. Russ-Eft D. Human resource development, evaluation, and sustainability: what are the relationships? // Human Resource Development International. 2014, no. 17(5), pp. 545–559.

30. Jackson S., Seo J. The greening of strategic HRM scholarship // Organizational Management Journal. 2010, no. 7(4), pp. 278–290.